Met Vos en Kraaij Oostwaards:
Aflevering 3. De heren begeven zich
als verstekelingen oostwaards in de nachtgoederentrein. Tot hun aangename
verrassing treffen zij in een openstaande wagon Sjonnie de Mol aan. Deze
ingenieur tunnelbouw is op weg naar Krakow waar de Olympische Spelen voor
Dieren zullen plaatsvinden. Sjon haalt Vos en Kraaij over om mee te doen.......
Nadat Heer Vos en Gerrit Kraaij
goed gemutsts de stationrestauratie van het station Arnheim verlaten hadden gingen
zij op zoek naar de nachtgoederentrein richting het Oosten. Kraaij kende het
station uit een vroeger, zwervend bestaan. De maten hadden derhalve weinig
moeite met het vinden van het goederentrein remplacement. “Er hangen van die klapbordjes
aan de wagons,” informeerde Kraaij Heer Vos, “en daarop staat waar de trein
naar toegaat.”
Omzichtig
en voorzichtig om geen aandacht te trekken van wakende spoorwegbeambten liep
het reisgezelschap langs de rijen treinen. Osnabrück, lazen zij. Roma. En toen:
Bestemming:
Station Krakow.
Land: Polen /
Polska.
Vertrektijd:
01.00 uur Vandaag.
Lading: 1 Koe met
begeleiding.
“Deze
gaat naar het Oosten,” fluisterde Kraaij opgewekt. “En kijk daar eens, de deur
staat open!”
De
heren stapten kwiek naar binnen. Tot hun aangename verassing troffen zij op de
vloer een laag stro aan. “Lekker warm en zacht,” becommentarieerde Heer Vos. “Die
spoorwegen zorgen toch wel goed voor ons.” En vleidde zich neer om van een
welverdiende rust te genieten.
“Ik
voel iets,” zei Heer Vos, “Er beweegt iets onder me.” De reizigers hoorden een piepende stem:
“Waar komt dat drukkende gevoel vandaan? Als of er iets op me ligt! Ben jij dat
Nellie?”
En
daar verscheen een beest uit het hooi. Kraaij en Vos zagen een klein hoofd met
grote zonnebril en sportief hoedje rond zich turen. “Herken jij die stem?”
vroeg Kraaij. “Ben jij dat Sjonnie?”
 |
| Plaatje 1. Een onverwachte ontmoeting. |
“Dat
klinkt als Gerrit,” kwam het antwoord. “Dan zal die ongevoelige Vos wel op me
gelegen hebben. Wat doen jullie hier?”
“Wij
zijn op weg naar het Oosten,” verklaarde Vos, “want het is daar beter. Het
daagt daar, als je begrijpt wat ik bedoel.”
“Ik
ben op weg naar de Dieren Olympiade,” liet Sjonnie met enige trots weten. “Die
begint over twee dagen, in Krakow. Ook wel Krakau genaamd, in het nederlands
dan. Ik doe mee aan de onderdelen blindschieten en tunnelen. Tunnelen,”
verklaarde ingenieur S. de Mol, “is alleen voor mollen. Blindschieten is voor
iedereen met beperkt gezichtvermogen.”
“Doen
er ook kippen mee?” vroeg Vos met een uitgestreken gezicht.
Sjon
keek Vos achterdochtig aan. “Zoals je weet is de Dieren Olympiade een tijd van,
en een gelegenheid voor, algemene dierenverbroedering. Het is een tijd waarin
de dieren elkaar leren kennen zonder culinaire drijfveren. Het is dan ook een
strikt vegetarische wedstrijd.”
“Het
is dus niet de bedoeling,” merkte Kraaij praktisch op, “dat de deelnemers
elkaar op eten gedurende de Spelen.”
“Inderdaad,”
bevestigde Sjonnie, “zo zit dat, en daar wordt strikt de hand aangehouden.
Overtreders worden streng gestraft.”
“En
wie is die Nellie,” wilde Vos weten.
“Nellie
Koe,” deelde Sjonnie mede. “Zij zou ook meedoen. In het onderdeel melkgifte.
Ook heel handig voor onderweg. Altijd wat te drinken, met zo’n fraaie friezin
in de bak.”
“Klinkt
goed,” gaf Vos te kennen, die ook wel een slokje lustte. “Ik denk, Gerrit, dat
wij ook maar eens een kijkje in Krakow moesten nemen.
“Je
kan je zelfs ter plekke inschrijven,” vertelde Sjon. “Het zijn zogenaamde open
spelen. Niks geen gedoe met commissies of committees. Zolang je maar goed bent
in één van de onderdelen en de minimum standard haalt. Zo is er het nummer schoonspringen
uit de boom. Echt iets voor jou Kraaij! Je laat je vallen, doet onderweg wat
fraaie toeren zoals de enkele of dubbele salto, al dan niet met gedraaide hoek,
en op het laatste moment spreid je je vleugels om alsnog zacht te landen. Niks
voor een mol natuurlijk,” voegde Sjon er aan toe. “Oja,” bedacht Ir de Mol, “Vos
kan natuurlijk heel goed meedoen in de afdeling staart trekken. Dat is een
reuze spannend onderdeel waarbij de staarten van twee dieren met een touw aan elkaar
gebonden worden, en dan gaat het erom welk dier de ander over de streep kan
trekken.” Vos keek zuur want aan staart trekken had hij geen goede herinnering.
(Terzijde: beste lezer, lees hier meer over in het verhaal Heer Vos Gaat Ondergronds, te vinden in deel 1).
Buiten
klonk gefluit en de trein maakte wat schokkende bewegingen. “Het ziet er naar
uit dat we Nellie wel kunnen vergeten, Zei Sjon spijtig, “ Dat is wel jammer
want deze wagon was eigenlijk voor haar. Zij staat internationaal bekend om
haar fenomenale melk afgifte!”
Vos
glimlachte. “Het zit ons mee,” merkte hij op, terwijl de trein zich in beweging
zette. “Is het niet zo, geachte Gerrit en ingenieur de Mol, dat wij in feite de
verzorgers zijn van olympisch kandidate Nellie, die echter nog niet in de wagon
geklommen is. Maar wat niet is, kan nog komen nietwaar?”
“Ik
dacht niet dat jullie bij de verzorgersequippe behoorden,” besloot Sjon terwijl
de trein op gang aan het komen was, “maar nu jullie hier toch zijn kunnen
jullie net zo goed blijven zitten. Ik kan zelf ook wel enige begeleiding
gebruiken,” voegde Sjon er aan toe. “Met Nellie kon ik toch wel wat beter uit
de poten.”
Wordt
vervolgd..........
© Zamfactor Ltd. 2013. Alle
rechten voorbehouden.
